به نام آفریدگار همه ی فصول

سلام.

یه سلام بهاری، مثل بهار سه تا فصل دیگه.

موضوع انشاء: بهار را توصیف کنید.

بهار خوب است و زمین و درختان همه نفس می کشند و همه تازه می شوند... نمره انشاء:  14

خداییش این معلما فقط به کلمات نمره می دادن و اصلا حس آدم رو در نظر نمی گرفتن. آخه بهار خوب است خودش کم جمله ی تأمل برانگیزی هستش... به نظرم این معلما سوادشون کم بوده که به آدم 14 می دادن و بهار را توصیف کنید رو می گذاشتن آخرین موضوع که به اصطلاح واسه اونایی بود که داخل انشاء نوشتن ضعیف بودن. ای معلمای بی سواد. البته به جامعه ی فرهنگیان عزیز توهین نشه شوخی کردم ولی در کل بهار خوب است.

ای خدا چه زود نزدیک به هفت ماه گذشت و خدا رو شکر که 9 ماه نشد، چون ببخشیدا بعضی از ملت جنبه ندارن و واسه آدم حرف در میارن. بازم به جامعه ی پرستاران عزیز توهین نشه من که پرستارا رو نگفتم بی جنبه ها رو عرض کردم، بازم شوخی کردم بابا. حالا بی زحمت بهار را توصیف کنید.( در بهار نوزادان هم نفس می کشند)

آره هفت ماهی گذشت و البته قصدم نبود که دوباره الان بیام سراغ وبلاگ نوشتن، ولی چون خواستم با شروع سال جدید من هم یه نشونی جدید داشته باشم بهار بهانه شد تا 1 فروردین رو واسه دوباره اومدن انتخاب کنم و به نوعی یه علامت ساخته باشم واسه برنامه ریزی جدید. آخه این وبلاگا خیلی کار ازشون بر میاد اینجوری نگاهشون نکنید و متقابلا خیلی کار هم دست آدم می دن حالا این دفعه اونجوری نگاهشون نکنید.

البته تو این وبلاگ جدیده مثه قبلیه نمی تونم منظم بنویسم و شاید یه بار 452 تا پست تو یه هفته نوشتم و شاید هم دو سه ماهی هیچی ننوشتم و دوباره شاید نوشتم و شایدم باز ننوشتم. چه با حال هی همینجوری تکرار کنید.

البته قرار نبود این وبلاگ جدیده رو معرفی کنم و می خواستم تو این وبلاگ جدیده بی سرو صدا بنویسم که دلایل مختلفی داره که یکیش این بود که اگه دوستان مثلا 801 مرتبه بهم سر زدن و سلام کردن و من علاف نتونستم سر بزنم یه موقع ازم دلگیر نشن و نگن بی معرفته که اینو الان گفتم دیگه پس دلگیر نشیدا اگه دیر سلام کردم. یه دلیل مهمی همه که باعث شد بگم آقا خونه جدیدمون اینه لطف برخی از دوستان بود که واقعا بهم محبت داشتند و ما رو به اصطلاح نمک گیر کردن. ( خدا از سرتون نگذره ). آمین یا رب العالمین.

خب امیدوارم این پست رو دوستان نبینن و اونایی هم که می بینن و به رو خودشون نمی یارن واقعا دستشون رو به گرمی می فشارم و نوکرشون هم هستم. و البته اون دوستایی هم که اون وبلاگ اگه زیارتشون کردم و اگر خدایی ناکرده دیر جواب سلامشون رو دادم یه موقع دلگیر نشنا. هی نگید پسره بزرگ و کوچیک حالیش نبود و به ما بی احترامی شد. از ما گفتن.

دلائل دیگه هم بماند. آقا اصلا ما چی کار داریم که چه دلائلی هست، مگه نه؟... آفرین به این همه آدم منطقی الاصل.

خب عید نوروز و شروع سال جدید رو به همه ی دوستان تبریک می گم و امیدوارم توی همه ی کارهایی که به صلاحتون هستش واقعا موفق بشید و به مراد دلتون برسید و حاجاتتون روا بشه و سال بسیار خوبی واسه همه باشه و پیشاپیش سال87 رو هم به همه تبریک می گم. سال 85 که جدای از بسیاری ناملایمات و البته از دست دادن عزیزی واقعا سال خوبی برا من بود و قرار بود توی این مرحله ی جدید زندگیم اولین قدم رو محکم بردارم که انگاری یه خورده زیادی محکم برداشتم که البته طبیعتا هم با دلسردی همراه بود و هم با امید و تا اینجا که نتیجه فوق العاده بوده و امسال مطمئن هستم فوق العاده ترش هم می کنم. امیدوارم که امسال و همه ی سالها واسه شماها هم فوق العاده باشه. البته این مرحله از زندگیم با توجه به شرایطی که دارم خیلی واسم با اهمیته و شاید برا کس دیگه ای بی اهمیت جلوه کنه ولی مهم خود آدمه دیگه، بی خیال حرف و حدیثهای بی مورد دیگران. شما هم به خودتون اهمیت بدید خوبه به خدا. از خودتون راضی باشید ولی یه موقع از خود راضی نشید. فکر کنم زیاد نوشتم ولی بعد از هفت ماه فکر نکنم چیزی باشه. چاکر همتون و خودم هستم و به امید شفای همه ی اونایی که از نعمت سلامتی بهره کمتری دارن و به امید ظهور اون ناجی بزرگ و دوباره آرزوی شادی و موفقیت واسه ی همه ی شش میلیارد نفر و چندی.

اینم آدرس وبلاگ جدیده، زیاد دور نیست همین روبرو هستش.

پی نوشت: آقا ببین باز دارم می گم نیاین بگید که چرا تک تک نیومد عید رو بهمون تبریک بگه. هم از کامنتهای پست قبلی یا بهتر بگم از محبتهاتون ممنونم و هم همین جا عید رو به همه تبریک می گم. خب بابا درکم کنید دیگه. تبریک هم که گفتم لطف حضرات کم نشه، ما مخلصیم و شاد و موفق باشید و سال و سالهاتون خوش.

                                                                                                                                      مسافر