نگــاه آشــنـا وقــتـی نبود
دل راحت و پیِ غصه نبود

صـدای آشــنا وقــتـی اومد
دل لرزید و شادی سر اومد

دل دل نکن که آتیــش مــی گیــرم
گریه نکن که با هر قطره هزار بار می میرم

دوستت دارم عــاشقــتم حـرف و کــلام مــن نبود
قسمت چی بود خدا چه کرد اینا که جواب من نبود

سوز دل و چشمای من به خدا می گفت که من کیم
نخواستی ببینی گفـتی هــوای تــو پــریده از سرم

نگاه آشنا وقتی نبود
گریه نبود درد نبود قهر و آشتی جز خنده چیزی نبود

حــالا ببین چــه ســاده میــشکنم
گفتی برو حرفات نمی شه باورم

مشقامو که خط زدی باورم شد که نمره ی آخر عشق تو منم
اما چــه زود ترسیدم آخه من درسـو فقط واسه نمـره از برم

کاشکی دلم آبی نبود
بهار من یه پاییز جنجالی نبود

کاشکی نگاه آشنا نبود

                                                                                             مسافر