با اینکه چند روزیه که از عید میگذره و کم کم بعد از سیزده به فراموشی می ره تا سال دیگه ولی خوبتر دیدم هر چند با چند روزی تاخیر یه وصفی از این روزا واسه طراوت دل و دماغ داشته باشم. هر چند که عید همیشه تو دل آدمه و هر وقت خودت بخوای عیدته. تازه هنوزم که بهاره و می تونی با نفس کشیدن زمین یه نفس راحتی بکشی. درختا رو ببین چه جوری شکوفه هاشون چشم نوازی می کنه و طبیعت با تمام وجودش هر چی صفا و پاکیه بی منت بهت ارزونی میده. یه کمی چشماتو باز کن پسر. حیف نیست این همه دیدنی ها رو ول کردی و چسبیدی به مکافات و مصیبت گذشته و دل نگران آینده ای شدی که هنوز نیومده و ممکنه اصلا اون طوری که تو فکرته محقق نشه. چه جوره اول عید که میشه عید رو به همه تبریک می گی و واسه شادیشون خنده نثارشون می کنی و با گرمی پذیراشون می شی. خب چه اشکال داره یه بارم جلو آئینه بایست و با خنده عید رو به خودت تبریک بگو و تصمیم بگیر که تو هم بهاری بشی. می دونم که هر سال با خودم عهدهایی بستم و خیلی زود شکستمشون ولی بازم ضرر نداره امتحان کنم. حتی اگه عید رو یه بهانه بدونم واسه نو شدن و تغییر. هی پسر یه خورده بخند که اخم کردن بهت نمی یاد. اصلا می خوای یه لطیفه بهاری واست بگم تا تازه بشی یا اصلا می خوای خودت بگو. مگه از بهار لطیف ترم میشه. لطیفه می خوای چی کار. پیش خودت تکرار کن که امسال سال خودته از اول بهار تا آخر زمستونش. بگو می خوای بهاری باشی حتی تو زمستون، گر چه زمستون هم لطف و صفای خودشو داره. یه سال نو یه شروع نو.

عید بر من و تو و ما و شما و همگان مبارک.

                                                                                                                                                مسافر